In naam van Zijne Majesteit de Koning enz. enz.
Door: Milanne
Blijf op de hoogte en volg Milanne
22 Februari 2013 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Tijdens het wachten in de rij voor de paspoort controle op het vliegveld stond ik een beetje in mijn paspoort te bladeren en tot mijn schrik las ik het volgende: 'In naam van hare majesteit de koningin der Nederlanden prinses van oranje Nassau enz. enz. enz. ( dat enz. enz. enz. heb ik niet zelf verzonnen maar staat echt in je paspoort). Iedereen zou dus na 30 april een nieuw paspoort moeten!
Nieuw Zeeland, het land van de extreme sports. Als je hier dan toch bent dan moet je er ook maar meteen vol voor gaan. Te beginnen met een bungyjump. Na het 'inchecken' nog even snel naar de wc voordat we met een bus werden opgehaald en naar de brug gebracht. Nog een keer naar de wc en loop je de brug op en krijg je je tuigje aan. Een dik pak handdoeken wordt strak om je enkels gewikkeld om het elastiek aan vast te maken. En dan komt het moment dat je moet gaan staan en als een soort pinguïn naar einde van het platform moet lopen. Dit is werkelijk het aller engste moment. Je bent totaal onstabiel (want je voeten zitten aan elkaar vast) en je staat op het randje van de afgrond. Je verstand op nul zetten vond ik altijd zo'n uitspraak van makkelijk gezegd, maar hoe doe je dat? Ik heb nog steeds geen idee, maar weet wel dat het kan. Zodra degene die achter me stond namelijk af ging tellen dacht ik niet meer na over dat ik van een brug in de afgrond ging springen, maar ik dacht gewoon 3-2-1 springen (is dat te begrijpen :/??). De eerste seconde duik je net als op een duikplank naar beneden, ik had ook hetzelfde gevoel. Mijn bungyjump was boven een rivier dus je ging echt helemaal naar beneden waardoor je als je geluk had het water kon aanraken (ik kwam zo'n 5 cm te kort :(). Na het laagste punt schiet je weer omhoog waarna je nog een paar keer op en neer stuitert. Het gevoel na de tijd is echt een van de beste dingen die je kunt voelen. Adrenaline. Ik was helemaal buiten adem maar had enorm veel energie (en later op de dag een beetje hoofdpijn).
Nog steeds in de adrenaline roes heb ik ook maar meteen een skydive geboekt voor de volgende dag. De skydive was heel anders dan de bungy. Eerst stap je in een klein vliegtuigje voor een prachtige scenic flight, waarna je uit het vliegtuig springt voor de vrijeval ( waar ik op het moment zelf echt van kon genieten) en als grand finale heb je 7 minuten paragliden. Gek genoeg (of misschien wel niet) was ik voor de skydive lang niet zo zenuwachtig als voor de bungy jump. Ik denk dat dat komt doordat de bungy eerst was; je met de skydive aan iemand vast zit; je met de bungy zelf moet springen en met de skydive eerst al uit het vliegtuig hangt voordat je (de instructeur) springt en doordat je de bungy in zomerkleding doet en de skydive met een pak aan en een muts en een bril op doet. In een skilift zitten zonder skis of snowboard is namelijk ook veel enger dan met. En het is nog enger als je in de zomer in een skilift zit in je korte broek. Ik raad iedereen aan om het beide een keer te proberen. Doe het zo snel mogelijk voordat je ouder wordt en het echt niet meer durft. Bungy jumpen voor de adrenaline kick en skydiven voor het vallen en zweven in de lucht.
Nu ik het toch over skiliften heb. Ik had nog even een geniet momentje toen ik in de gondel in Queenstown zat. Het is toch een heerlijk geluid als het bakje langs de wieltjes van de paal komt.
Ik weet nog goed dat papa ons vroeger met behulp van een tennisbal heeft uitgelegd dat heel veel sterren die wij zien er niet meer zijn. Ik heb het heelal met zijn sterren en planeten altijd erg interessant gevonden. Samen met Camilla, een van de meiden waarmee ik mijn reis begonnen ben op Schiphol, en een dikke jas (omdat het 's nachts best koud kan zijn in de zomer in Nieuw Zeeland) heb ik bij lake Tekapo een nacht tour gedaan naar een sterren observatie centrum. Een van de beste dingen die ik hier gedaan heb. In een busje reden we naar de top van mount John. Halverwege de berg gingen de lichten van het busje uit om ervoor te zorgen dat het op de top totaal donker was. Ook het plaatsje Tekapo heeft speciale straatverlichting om lichtverspilling/vervuiling te voorkomen. Nu zou je denken dat het daar boven op die berg pikkedonker was, maar niets is minder waar. De sterren geven zoveel licht dat je gewoon kan zien waar je loopt en met wie je staat te praten. Omhoog kijkend zag je een grote witte baan in de lucht, de melkweg. Er waren een aantal wolken, die donker waren van kleur, omdat het licht wat erop valt van boven komt, en er waren ook twee witte wolkjes. Geen gewone wolkjes, maar andere sterrenstelsels!! Ook de planeet jupiter was met het blote oog te zien en alle sterrenbeelden werden aangewezen met laserpennen. En toen mochten we door de telescopen kijken. En niet door telescopen die je bij biologie gebruikt, maar gigantische apparaten. We dachten naar 1 bepaalde ster te kijken, maar door de telescoop zag je duizenden sterren. Sterren die ontstaan uit een spinnenweb van sterrenstof. Tenminste dat zagen we want die sterren die zijn er in het echt al lang, het licht dat van die gemaakt sterren straalt is alleen nog niet op aarde aangekomen. En er waren veel vallende stukjes sterren zo groot als een pingpongbal ( die wij vallende sterren noemen). Ik heb veel geleerd en ga zeker nog een keer een plaats bezoeken waar ik de melkweg op deze manier kan zien!
De laatste beachkorfbal training zit er ook op. Over een paar maandjes zullen we Bevan en Rosa in Nijeveen zien verschijnen, en misschien over een jaar ook Rob met een team <16. Heb er veel zin om ze Nederland en Nijeveen te laten zien!
Mijn New Zealand avontuur zit erop. Ik ga zeker nog een keer terug want het is een prachtig land. Nu op naar de rest van Australië!
Liefs
Nieuw Zeeland, het land van de extreme sports. Als je hier dan toch bent dan moet je er ook maar meteen vol voor gaan. Te beginnen met een bungyjump. Na het 'inchecken' nog even snel naar de wc voordat we met een bus werden opgehaald en naar de brug gebracht. Nog een keer naar de wc en loop je de brug op en krijg je je tuigje aan. Een dik pak handdoeken wordt strak om je enkels gewikkeld om het elastiek aan vast te maken. En dan komt het moment dat je moet gaan staan en als een soort pinguïn naar einde van het platform moet lopen. Dit is werkelijk het aller engste moment. Je bent totaal onstabiel (want je voeten zitten aan elkaar vast) en je staat op het randje van de afgrond. Je verstand op nul zetten vond ik altijd zo'n uitspraak van makkelijk gezegd, maar hoe doe je dat? Ik heb nog steeds geen idee, maar weet wel dat het kan. Zodra degene die achter me stond namelijk af ging tellen dacht ik niet meer na over dat ik van een brug in de afgrond ging springen, maar ik dacht gewoon 3-2-1 springen (is dat te begrijpen :/??). De eerste seconde duik je net als op een duikplank naar beneden, ik had ook hetzelfde gevoel. Mijn bungyjump was boven een rivier dus je ging echt helemaal naar beneden waardoor je als je geluk had het water kon aanraken (ik kwam zo'n 5 cm te kort :(). Na het laagste punt schiet je weer omhoog waarna je nog een paar keer op en neer stuitert. Het gevoel na de tijd is echt een van de beste dingen die je kunt voelen. Adrenaline. Ik was helemaal buiten adem maar had enorm veel energie (en later op de dag een beetje hoofdpijn).
Nog steeds in de adrenaline roes heb ik ook maar meteen een skydive geboekt voor de volgende dag. De skydive was heel anders dan de bungy. Eerst stap je in een klein vliegtuigje voor een prachtige scenic flight, waarna je uit het vliegtuig springt voor de vrijeval ( waar ik op het moment zelf echt van kon genieten) en als grand finale heb je 7 minuten paragliden. Gek genoeg (of misschien wel niet) was ik voor de skydive lang niet zo zenuwachtig als voor de bungy jump. Ik denk dat dat komt doordat de bungy eerst was; je met de skydive aan iemand vast zit; je met de bungy zelf moet springen en met de skydive eerst al uit het vliegtuig hangt voordat je (de instructeur) springt en doordat je de bungy in zomerkleding doet en de skydive met een pak aan en een muts en een bril op doet. In een skilift zitten zonder skis of snowboard is namelijk ook veel enger dan met. En het is nog enger als je in de zomer in een skilift zit in je korte broek. Ik raad iedereen aan om het beide een keer te proberen. Doe het zo snel mogelijk voordat je ouder wordt en het echt niet meer durft. Bungy jumpen voor de adrenaline kick en skydiven voor het vallen en zweven in de lucht.
Nu ik het toch over skiliften heb. Ik had nog even een geniet momentje toen ik in de gondel in Queenstown zat. Het is toch een heerlijk geluid als het bakje langs de wieltjes van de paal komt.
Ik weet nog goed dat papa ons vroeger met behulp van een tennisbal heeft uitgelegd dat heel veel sterren die wij zien er niet meer zijn. Ik heb het heelal met zijn sterren en planeten altijd erg interessant gevonden. Samen met Camilla, een van de meiden waarmee ik mijn reis begonnen ben op Schiphol, en een dikke jas (omdat het 's nachts best koud kan zijn in de zomer in Nieuw Zeeland) heb ik bij lake Tekapo een nacht tour gedaan naar een sterren observatie centrum. Een van de beste dingen die ik hier gedaan heb. In een busje reden we naar de top van mount John. Halverwege de berg gingen de lichten van het busje uit om ervoor te zorgen dat het op de top totaal donker was. Ook het plaatsje Tekapo heeft speciale straatverlichting om lichtverspilling/vervuiling te voorkomen. Nu zou je denken dat het daar boven op die berg pikkedonker was, maar niets is minder waar. De sterren geven zoveel licht dat je gewoon kan zien waar je loopt en met wie je staat te praten. Omhoog kijkend zag je een grote witte baan in de lucht, de melkweg. Er waren een aantal wolken, die donker waren van kleur, omdat het licht wat erop valt van boven komt, en er waren ook twee witte wolkjes. Geen gewone wolkjes, maar andere sterrenstelsels!! Ook de planeet jupiter was met het blote oog te zien en alle sterrenbeelden werden aangewezen met laserpennen. En toen mochten we door de telescopen kijken. En niet door telescopen die je bij biologie gebruikt, maar gigantische apparaten. We dachten naar 1 bepaalde ster te kijken, maar door de telescoop zag je duizenden sterren. Sterren die ontstaan uit een spinnenweb van sterrenstof. Tenminste dat zagen we want die sterren die zijn er in het echt al lang, het licht dat van die gemaakt sterren straalt is alleen nog niet op aarde aangekomen. En er waren veel vallende stukjes sterren zo groot als een pingpongbal ( die wij vallende sterren noemen). Ik heb veel geleerd en ga zeker nog een keer een plaats bezoeken waar ik de melkweg op deze manier kan zien!
De laatste beachkorfbal training zit er ook op. Over een paar maandjes zullen we Bevan en Rosa in Nijeveen zien verschijnen, en misschien over een jaar ook Rob met een team <16. Heb er veel zin om ze Nederland en Nijeveen te laten zien!
Mijn New Zealand avontuur zit erop. Ik ga zeker nog een keer terug want het is een prachtig land. Nu op naar de rest van Australië!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
