Zand

Fraser Island. Het grootste zandeiland ter wereld. En dat hebben we geweten. Drie dagen heb ik met een groep gekampeerd op fraser island. Na een dag van te voren elkaar te hebben gezien en samen boodschappen te hebben gedaan mosten we er vroeg uit om om 6 uur een video te kijken over veiligheid op het eiland. Daarna was het tijd om de 4 wheel drives in te stappen en op eeg te gaan. Ik had boodschappen gedaan met Elma (Nederlands) en Chloé en Tash (Engels). Samen met hun en drie andere meiden zaten we in een auto. De meidenauto. Eenmaal op het eiland kwamen de dingo's ons meteen een bezoekje brengen. Het waren eigenlijk net gewone honden, ze snuffelden een beetje rond en deden verder niets. Op Fraser heb je geen normale wegen, je rijd op zandwegen of op het strand. Na een klein stukje gehobbel en gegiebel raad je het natuurlijk al.. De meidenauto zat vast.. Nadat we allemaal uit de auto waren gestapt waardoor de auto lichter was konden we vrij snel weer opweg. Onze eerste stop was Lake wobby. Een hele wandeling er naartoe, maar daardoor was de beloning des te groter. Hoge en grote zandduinen met daarachter een heerlijk verfrissend meer. Aan het eind van de wandeling terug zagen we het laatste toilet tot aan morgenvroeg. Toch heb ik dit bezoekje maar overgeslagen want de stank en de vliegen in het toilet waren vreselijk. Dan ga ik wel gewoon in de bosjes of op het strand.Na lake wobby zijn we naar ons kamp gegaan. Het was vlakbij het strand ongeveer 10 meter de bosjes in. Echt kamperen, dat betekend dus geen douche en geen wc en slapen op matjes van een centimeter dik in driepersoons tentjes. Ik sliep met de twee Engelse meiden in een tent. Er was dan ook een heel ritueel voor de wc. Het begint met de eerste persoon die durfde te zeggen: 'I have to go for a wee, who else?' Uiteindelijk ben je met een hele groep. Dan zijn er 4 dingen die je nodig bent: een zaklamp (alleen als het donker is natuurlijk), een wc rol, een afvalzakje en een dingostok. De dingostok was om de dingo's weg te jagen voor het geval ze kwamen kijken hoe jij je behoeftes doet. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten en daarna nog gezellig wat gedronken en een wedstrijdje bierpong Nederland-Duitsland gedaan (en allebei een aantal keer gewonnen). De 2e dag hadden we een druk programma. We hebben het Maheno scheepswrak bekeken, waar we achteraf van de andere groep mooie verhalen over hebben gehoord. De Maheno was een schip dat groter was dan de Titanic, en het schijnt dat de Maheno een reden is geweest waardoor de Titanic is gezonken. De twee schepen waren in een race en de Maheno was sneller, de kapitein van de Titanic kreeg te horen dat hij dese tijd moest verbeteren en heeft het risico genomen om de oorspronkelijke route af te snijden. Hierdoor kwamen ze tussen de ijsschotsen/bergen en uiteindelijk zoals iedereen weet er tegenaan. Na het scheepswrak hebben we the colored sands bekeken. Omdat het best warm was was een duik in de Champagne pools niet onaangenaam. Door rotsen in de zee zijn er afgebakende stukjes zee ontstaan. De golven slaan over deze rotsen heen waardoor er kleine bubbels in de pools ontstaan. Mooie uitzichten vanaf Indian head en later op de dag, toen het toch best frisjes werd hebben we gelopen door de Eli creek. Kraakhelder water, allemaal gefilterd door het zand. Het rijden in de auto was wel gaaf. Crossen over het strand en door het water met 7 meiden en een lekker muziekje. Uiteindelijk werd ons vriendelijk verzocht om toch maar niet meer door het water te gaan en netjes achter onze voorgangers te blijven. Toen we er 's avonds terug op ons kamp op uit gingen met onze wc rol en de dingo stick kwam het er op neer dat we eigenlijk allemaal wel moesten poepen. Na wat hilarische momenten besloten de Engelse meiden te wachten voor een ( waarschijnlijk vreselijk gore) wc de volgende dag. Elma en ik wilden het wel eens proberen, poepen op het strand. De laatse dag zouden we het hoogtepunt van ons bezoek aan Fraser bereiken, Lake Mckenzie. Het waserg mooi, maar ik vond de zandduinen en Eli creek mooier. Toen was het tijd om weer naar huis te gaan en het zand achter ons te laten. Nouja, volgens mij hebben we de helft van het zand meegenomen. Het zat echt overal. Zelfs na het wassen van mijn kleren en een douche.

Terug in Hervey bay was het weer tijd om nieuwe plannen tr maken. Op deze momenten wordt ik altijd een beetje onrustig en zenuwachtig, ik moet weer wat gaan verzinnen en regelen. Nadat ik de Greyhound bus naar Noosa en mijn hostel had geboekt heb ik heerlijk voor mezelf gekookt en lekker gegeten (steak met kokosrijst en groene asperges), totdat ik een telefoontje kreeg. Twee week geleden had ik een mailtje gestuurd naar Justin de didgeridoo man. Hij heeft een didgeridoo en art workshed en was op zoek naar mensen die hem wilden helpen met schilderen en het maken van didgeridoos. Het belletje was van Justin en ik kon morgen direct wel komen! Ik heb dus mijn hostel weer gecanceld en ben een halte eerder uit de bus gestapt. Nu zit ik op een campingstoeltje midden in de natuur voor een grote garage waar Justin in leeft. Justin heeft dreadlocks, draagt wijde broeken en is erg aardig! Later meer over de didgeridoos!!!

Liefs