Pantystress en korfbalpret

Tip voor Mannen: als je rond deze tijd van het jaar iemand van het andere geslacht "toevallig" tegen het lijf wil lopen ga dan naar de Hema. Ga dichtbij het gangetje met pantys staan (al zou ik niet weten wat daar voor mannelijks in de buurt is) en ik verzeker je dat dat je haar minstens 1 keer tegenkomt. De pantystress begint de eerste week van december met alle meiden van Stad en Esch Zuideinde. De standaard procedure is naar de hema te gaan, daar 2 verschillende panty's uit te zoeken, ze thuis te passen en te kijken wat de mooiste is, en dan een dag van te voren nog snel even de Hema binnen te wippen om een extra panty te scoren van de favoriet. Na het gala begint het allemaal weer opnieuw voor de kerst (want er zitten natuurlijk ladders in je panty's) maar nu ook met alle andere vrouwen erbij. Het kerstgevoel wat wij in Europa (wij in Europa, echte backpackerpraat) hebben is in Sydney vrij ver te zoeken. Het is hier tussen de 20 en de 30 graden en in plaats van sneeuw hebben ze hier bloemetjes onder de kerstbomen in de stad. Het is hier meer een koninginnedag sfeertje met feesten en verkleedpartijen in kostuums en korte jurkjes ZONDER PANTY'S in plaats van dineren met de familie. Ik mis het best wel. De winter, de sneeuw, surprises maken, gedichten schrijven en de pantystress.. Maar ondanks dat heb ik het hier best naar m'n zin hoor!

Nadat ik terugkwam uit 'the bush' was mijn plan om de Australische familie Borrink (nichtje van Herry) op te gaan zoeken in Brisbane. Die plannen werden alleen snel weer veranderd door een berichtje van Zoë (het meisje dat ik in Cairns heb ontmoet, bij kv Flamingo's korfbalt en in Sydney traint met de Sydney city Redbacks). De Redbacks speelden hun allereerste wedstrijd de volgende zondag en ik kon meedoen! Uhm, aanstaande zondag... Hmm, dan moet ik morgen de bus pakken, 19 uur in de bus zitten en dan kom ik op zaterdag aan.. Tuurlijk! Lijkt me super leuk!! Dus daar stond ik dan 3 dagen later in de sporthal. Heerlijk gevoel om überhaupt weer in een sporthal te zijn. 2 rieten korven en 2 kunststof korven, 2 wit/zwarte ballen en 2 blauw/gele ballen. Sarah Higginson en Graham Morris komen uit Engeland en werken hier in Sydney. Zij hebben ongeveer een half jaar geleden de club opgericht om te kunnen korfballen hier in Australië. Die zaterdag hebben we eerst even getraind en daarna begonnen aan de eerste wedstrijd. Niet alleen de eerste wedstrijd van de Redbacks, maar de eerste wedstrijd tussen de 2 teams die er zijn in New South Wales, de Redbacks en Kellyville (ter vergelijking:New South Wales is ongeveer net zo groot als Nederland, België en Duitsland bij elkaar!!) En ook de allereerste korfbalwedstrijd van een aantal mensen die meededen. Omdat we alleen een deel van de zaal hadden was het veld iets groter dan een f'jes veld. Uiteindelijk hebben we drie partijen gespeeld. Erg leuk om met zoveel verschillende mensen te doen wat je leuk vind!Ons team bestond uit 3 nederlanders (Zoë van de Flamingo's, Bart van GVK en ik), een handjevol Engelsen en een aantal Australiërs. Clinton J Bryan Mathieson is een van hen en speelt in het Australisch nationaal team. Hij heeft een aantal jaar in Engeland gespeeld en is ook voor een maand in Nederland geweest waar hij bij DOS WK heeft gekorfbald. Hij gaat misschien naar België om daar iets te gaan doen in de korfbal wereld. Hopelijk zien we hem dan ook even in Nederland verschijnen. Het andere team had een dame te weinig dus er moest steeds een dame van ons team met hun meedoen. Na de wedstrijd nog even met z'n allen op de foto. Ik zou de bal omhooggooien op drie en dan zouden we allemaal springen. Toen bedacht iemand dat we dan allemaal de bal moesten proberen te vangen. het leverde een leuke foto op omdat natuurlijk niemand een bal gaat proberen te vangen als de bal omhoog gaat, maar een seconde later als hij wee naar beneden komt!

Maandag heb ik met Zoë en haar aupair kinderen een stuk gewandeld. Ze zij dat ze de dag erna Sinterklaas ging vieren met een groepje Nederlandse kinderen in Manly (deel van Sydney). Oja, het is alweer 4 december.. Heb je nog een Zwarte Piet nodig? Ja, leuk! Dus zo kwam het dat ik die middag in Chinatown stond opzoek naar een zwarte coltrui, handschoenen en een pruik. I love Chinatown. Ze hebben er alles (zelf een zwarte coltrui wanneer het 30 graden is) en het is ook nog eens drie keer zo goedkoop dan in de stad. Na een half uurtje was ik klaar voor 5 december! (Dat is nog eens wat anders dan weken van te voren lootjes trekken en surprises maken.) Zwartepiet in een zomerjurkje en een roze kort broekje. Het was gelukkig niet al te warm zodat de schmink aardig bleef zitten. De kinderen, en ikzelf, vonden het erg leuk. we hebben sinterklaasliedjes gezongen, pepernoten gegeten, kadootjes uitgepakt en een echte zwartepietenmuts gemaakt. Wat erg leuk was was dat toen ik weer wit en in m'n gewone kleren was de 2 kinderen van Zoë meteen naar me toe kwamen om te vertellen wat er allemaal gebeurd was!

De dag erna ben ik met Zoë, Jolie en Sam naar de Wild Life in Sydney geweest. Zoë heeft een multipas waarmee ze onbeperkt een aantal attracties in kan. Ik mocht er een van haar vriendin lenen en kon er dus gratis in. Ik had in Australië nog geen Koala's gezien en ik kan Australië natuurlijk niet verlaten zonder een blik op een koala te werpen. Dat hebben we gedaan en ik ben natuurlijk nog even met een kangoeroe op de foto geweest. Zoë en de kinderen gingen weer naar huis, maar Zoë had mij haar pas gegeven zodat ik ook nog naar Sealife en Madame Tussaudes kon. De dag erna heb ik ook nog met de pas van het uitzicht op Sydney genoten vanaf de Sydney eye tower.

Aan het eind van de week kwam de volgende training alweer in zicht. Dit keer op rieten manden met blauw/gele ballen. Veel schot oefeningen gedaan vervolgd door uitleg over de vrije bal en de strafworp, waarbij niet alle regels helemaal up to date waren (nu wel weer :)) en er uitvoerig besproken werd wat te doen als de strafworp of vrije bal wordt gemist. Als afsluiting van de training hebben we paalgeschoten. opvallend was dat er niemand na de training ging douchen (behalve de clean Dutchies), wat toch eigenlijk een van de gezelligste dingen is van korfbal naast het korfbal zelf :). Nu op naar het tweede korfbal avontuur in Christchurch, Nieuw Zeeland!

Het gebouw waar Sydney bekent om staat is natuurlijk The Opera House. Ik wilde graag naar een voorstelling en had in het boekje gezien dat het Australische ballet het zwanenmeer danste. Ik naar the ticketbox maar het zwanenmeer was uitverkocht. Wat ik wel kon doen was de volgende dag voor openingstijd in de rij gaan staan voor een van de tien kaartjes voor een staplaats. Ik heb een kaartje bemachtigd, m'n oude galajurkje aangetrokken (zonder panty's) en ben naar de voorstelling gegaan. Ik heb met bewondering gekeken naar de dansers. Het mooiste gedeelte vond ik het gedeelte met de zwanen en hun witte kostuums, ondanks dat er in mijn hoofd een aantal keer een herinnering voorbij kwam van mijn vader in een roze tutu (voor verdere details verwijs ik je naar m'n vader).

Ik heb deze week afgesproken met nog een aantal meiden die ik eerder heb ontmoet. Eva, waarmee ik in Australië aan ben gekomen, Séverine, die ik in Kenilworth heb ontmoet en Elma van de Fraser Island toer. Met Elma heb ik een poging gedaan om onszelf in het echte Australische uitgaansleven te gooien. Dat betekend jurkjes en hoge hakken! Wij hadden ons eigen gala. De hakken moest ik nog even scoren en waar kan je dat beter doen dan in Chinatown! We zijn naar een club geweest met een aantal verdiepingen verdeeld over twee gebouwen (helaas was niet alles open omdat het zondag was). Een van de verdiepingen was op het dak en er was een zwembad :). Toch voelden we ons niet helemaal thuis tussen de feestende Australiërs. Je hoeft trouwens als (daar ga ik weer) Europeaan of Amerikaan niet bang voor te zijn dat je de muziek hier niet kent. Het zijn namelijk allemaal nummers van minstens een jaar oud behalve de gangnam style en nummers van One direction.

Tijdens een van mijn shopuurtjes in Chinatown kwam ik de eerste 'bekende' tegen. Ik liep op Paddy's market bij souvenirs te kijken toen ik Nederlanders hoorde. Nou zijn die hier niet heel zeldzaam maar toch kom je ze ook niet elke dag tegen. Ik hoorde ze praten en opeens zei een van de twee: 'Dat kunnen we ook wel gewoon in Meppel kopen.' Toen was mijn interesse gewekt en liep ik er naartoe. 'Hoi, komen jullie uit Meppel?' 'Ja.' 'Ik kom namelijk uit Nijeveen.' 'Wat leuk daar heb ik ook gewoont, hoe heet je dan?' 'Milanne Buiten, m'n vader heet Nico Buiten.' 'Oh van Dos! Ja die ken ik wel. Maar dan ken jij mijn broertje wel, Andreas.' 'Jazeker! Ik ben zelfs nog een keer bij je ouders thuis geweest op z'n verjaardag. Dan heb ik je daar waarschijnlijk ook wel ontmoet!' Erg grappig om een 'bekende' tegen te komen aan de andere kant van de wereld.

Na 3 maanden werd het dan ook wel een keer hoognodig tijd om naar de kapper te gaan. Het leek me leuk om een keer wat anders te doen met m'n haar, maar als je sport is dat gewoon niet handig tenzij je het echt kort doet. Aangezien ik de komende tijd niet meer aan het korfballen ben (in iedergeval niet drie keer per week in Nederland) was dit mijn kans. Op zoek naar een beetje een betaalbare kapper hier in Sydney, wat nog niet meevalt. Uiteindelijk heb ik een afspraak gemaakt en de volgende middag was m'n haar eraf! In een boblijn iets langer dan mijn kin. Het was dan wel prijzig, maar je kreeg er wel een kleine hoofd- en nekmassage bij. Toen ze de vingers in m'n hoofd zette was dat even hetzelfde gevoel als Mama die haar cursus triggerpoints op mij oefent.. Auw!! Maar Mama's nekmassage is lekkerder dan die van de kapper!

Mijn laatste avond in Sydney heb ik doorgebracht met de Redbacks. Ze hadden een klein feestje voor kerst en omdat Bart weer naar het besneeuwde Nederland terug gaat en natuurlijk een klein beetje omdat mijn laatste avond was. het We zijn naar het city hotel geweest om daar een pubquiz te spelen! De enige vragen die ik wist gingen over Shakespeare en de harbour bridge, mmaar ik heb wel gewonnen met het vliegtuigje vouwen en gooien :). Verder was het dthema Charlie and the chocolate factory en moesten we met klei dingen maken uit de film. Het was echt super gezellig en we hebben veel gelachen. Ik hoop dat ze ooit een keer naar Nederland komen om bij ons te korfballen!

Wil je het Australische korfbal een handje helpen? ACN is een bedrijf dat diensten aanbied van energie tot internet en telefoon. Als je via de onderstaande website gebruik gaat maken van een van die diensten betekend dat niet alleen energie of internet voor jou, maar ook geld voor het Australische korfbal! www.korfballaustralia.acndirect.com

Liefs